Ο Μελιβοιωτης αρχιτέκτονας Νικος Χαπιτας.

90 λεπτά στο μυαλό ενός αρχιτέκτονα που παρά το οξύμωρο του τίτλου, σκέφτεται μόνο ωραία πράγματα για την πόλη του.

 «Kubrick», «Δικαστικό», «Πόρτεγο», «Bollocks», «Vintage», «Sicily», «Απέριττον», «Οξυγόνο», «Umami», «Fashion g room», «Iboga hair studio», «Κουρείον». Μαγαζιά που φημίζονται για τον ιδιαίτερο σχεδιασμό τους και οι κάτοικοι της πόλης στηρίζουν καθημερινά με την παρουσία τους, αναγάγοντας τα στις πιο «worth to visit» επιλογές.

Γιατί τέχνη δεν είναι μόνο αυτό που βλέπει ο ίδιος ο δημιουργός, αλλά αυτό που κάνει τους απλούς θεατές να δουν. Στην προκειμένη περίπτωση η στήριξη του κόσμου θα έλεγα ότι δικαιώνει από κοινού ρητό και καλλιτέχνη.

Για τις ανάγκες παρουσίασης μερικών από τους παραπάνω επαγγελματικούς χώρους στο larisaout, σε ότι αφορούσε το δημιουργικό κομμάτι τους, «σκόνταφτα» συνεχώς πάνω στο όνομα του αρχιτέκτονα Νίκου Χαπίτα.

Εξάλλου, δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να σκοντάψω κυριολεκτικά σε αυτούς τους χώρους, αφού ο σχεδιασμός τους εκτός από υψηλή αισθητική παρέχει πλήρη λειτουργικότητα και εργονομία.

Λίγο η αγάπη μου για σπουδαία αρχιτεκτονήματα όπως αυτά του Αντόνι Γκαουντί στη Βαρκελώνη, λίγο η μεγάλη προσέλευση του κόσμου στα συγκεκριμένα μαγαζιά της πόλης σχεδόν από την πρώτη στιγμή που άνοιξαν, λίγο οι δημοσιογραφικές συμπτώσεις που προανέφερα... και το κίνητρο μου ήταν ξεκάθαρο από την αρχή.

Να μπω στο μυαλό ενός αρχιτέκτονα και συγκεκριμένα σε αυτό του Νίκου Χαπίτα, που αποδεδειγμένα θεωρείται ευφάνταστο. Άραγε τα κατάφερα;

Τελείωσε τη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κι αμέσως μετά άνοιξε το δικό του γραφείο στη Λάρισα, όπου και δραστηριοποιείται επαγγελματικά από το 2006. Αναλαμβάνει δουλειές πανελλαδικής εμβέλειας και κάπως έτσι η εβδομάδα του χωρίζεται μεταξύ Λάρισας και Θεσσαλονίκης.

Εν αρχή, το αντικείμενο του σχεδιασμού του αφορά δραστηριότητες που επεκτείνονται σε κάθε κλίμακα και άποψη της ζωής. Αντικείμενα όπως ένα κόσμημα, κατοικίες, κτίρια γραφείων και επαγγελματικοί χώροι με βασική αρχή την ελεύθερη σκέψη και τον πειραματισμό. «Για το τελευταίο, το οποίο και αποτελεί αδυναμία μου χαίρομαι που οι επαγγελματίες της πόλης με εμπιστεύονται και θέλω να πιστεύω ότι το αποτέλεσμα τους δικαιώνει».

Τα αρχικά του λόγια είναι το κλειδί που κρατάω για να ξεκλειδώσω την «πόρτα» της σκέψης του μέσα από απορίες που αφορούν συνολικά το επάγγελμα του και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει με έναν ιδιοκτήτη - πελάτη, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει το δικό του επαγγελματικό χώρο.

Κάπως έτσι βρίσκομαι να απολαμβάνω έναν αρχιτεκτονικό μονόλογο που η ίδια ζήτησα να ακούσω και μάλιστα με μεγάλη προσήλωση.

Θέλω το όραμα που έχει κάποιος, από την πλευρά μου να το δει ακόμα καλύτερο σε σχέση με αυτό που έχει φανταστεί.

Μου αρέσει να παίζω με την εικόνα. Πέρα όμως από την αισθητική, ως αρχιτέκτονα με ενδιαφέρει ο χώρος να στήνεται σωστά. Ένας κακός σχεδιασμός μπορεί να μην προβάλει όπως πρέπει την ταυτότητα του χώρου και κατ' επέκταση το ίδιο του το προϊόν».

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της ταχύτητας. Και να θέλαμε να πούμε ότι υπάρχουν συγκεκριμένες διακοσμητικές τάσεις πολύ εύκολα αυτές αλλάζουν».

Αναθεματισμένο internet σκέφτομαι και αυτόματα καταλαβαίνω, γιατί οι επιχειρηματίες της πόλης μας κάνουν τόσο συχνές ανακαινίσεις στα μαγαζιά τους.

«Προσπαθώ να κάνω διαχρονικούς χώρους με ταυτότητα και συνεχή εξέλιξη. Πιστεύω στη μοναδικότητα. Έχεις ένα σενάριο στο μυαλό σου κι εγώ ας πούμε είμαι ο σκηνοθέτης που θα σου πλάσω το έργο. Διαφορετικός πελάτης, διαφορετική σκέψη, διαφορετικά μεταξύ τους μαγαζιά».

Η λέξη σενάριο με ιντριγκάρει στο να του επικοινωνήσω κι εγώ το δικό μου, μετατρέποντας αυτόματα τη σχέση δημοσιογράφου και συνεντευξιαζόμενου σε σχέση πελάτη με αρχιτέκτονα. Του δίνω τρία βασικά key points: σοκολατερί, παραμύθι και μουσικές του κόσμου, για ένα μαγαζί που έχω φανταστεί και θα ήθελα να υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Λάρισα.

Από τη μεριά του σαφώς και απαιτείται μια ολόκληρη διαδικασία από συγκεκριμένα στάδια που πρέπει να ακολουθήσει για να υλοποιήσει τη σκέψη μου. Άντληση περισσότερων πληροφοριών, προμελέτη μέσω προγραμμάτων τρισδιάστατου σχεδιασμού, όπου θα μπορούσα να κάνω εικόνα τη σοκολατερί μου, οριστικοποίηση της πρότασης του και φυσικά, η κατασκευή αυτής.

Η πρώτη του οπτική όμως προσέγγιση αν και πρόχειρη με ικανοποιεί πλήρως. Πόσο άραγε θα μου κόστιζε ένα τέτοιο εγχείρημα δια χειρός Νίκου Χαπίταs

Και επειδή εκ πεποιθήσεως τα χρήματα για εμένα «σκοτώνουν» κάθε είδους φαντασία, πόσο μάλλον τη φαντασία ενός καλλιτέχνη, αποφασίζω να το παίξω υπεράνω χρημάτων και να τον ρωτήσω για όλα εκείνα τα αρχιτεκτονικά fail που ο ίδιος ως επαγγελματίας παρατηρεί. «Στα μαγαζιά δεν με χαλάει τόσο το αισθητικό κομμάτι όσο το λειτουργικό. Να μην μπορώ δηλαδή να εξυπηρετηθώ σωστά όντας πελάτης μέσα σ' αυτά.

Σε ότι αφορά την ίδια τη Λάρισα δεν μου αρέσει ο τρόπος που έχει δομηθεί. Νομίζω, ότι ως αρχιτέκτονας αυτό που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να την κατεδαφίσω πρώτα και μετά να την ξαναφτιάξω από την αρχή, γιατί όπως ξέρουμε προϋπόθεση κάθε δημιουργίας είναι η καταστροφή.

Αν όχι να καταστραφεί για ευνόητους λόγους, τουλάχιστον να δημιουργηθούν από την αρχή, καινούργιες περιοχές με σωστές αρχές βιοκληματικού σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής».

Ειλικρινά λόγια που μπορεί να πονάνε, αλλά αφυπνίζουν συνειδήσεις. Σαν κι αυτά που άκουσα πρόσφατα από τον παγκοσμίου φήμης συνάδελφο του Φράνκ Γκέρι, όπου σε συνέντευξη του προς τους δημοσιογράφους, με υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο του δε δίστασε να δηλώσει τα εξής: «Το 98% των κτιρίων από όσα γίνονται σήμερα είναι τελείως σκατά. Δεν έχουν καμία αίσθηση σχεδιασμού ή σεβασμό προς την ανθρωπότητα».

Συμπέρασμα: Δεν ξέρω αν κατάφερα να μπω στο μυαλό ενός αρχιτέκτονα, ξέρω όμως ότι αυτά τα μυαλά θα έπρεπε να έχει ανάγκη μια πόλη, που σέβεται τον λόγο ύπαρξης της!

Γραφει  η Μαρια Κορωνα | Φωτογραφιες: Μπανης Μυλωνας

http://www.larisaout.gr/proswpa/pr/item/4202-o-nikos-xapitas-tha-ithele-na-katedafisei-ti-larisa-kai-meta-na-tin-ksanaftiaksei-apo-tin-arxi